Ήταν Δεκέμβριος του ΄90 όταν οι σελίδες των εφημερίδων και τα ραδιόφωνα μετέδιδαν την είδηση θανάτου του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο πρίγκιπας της ροκ έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου, από υπερβολική δόση ναρκωτικών, στο σπίτι μιας φίλης του στον Νέο Κόσμο.
Στα «ΝΕΑ» της 23ης Οκτωβρίου 1993 διαβάζουμε τη «μαρτυρία του Μπονάτσου». Ο Βλάσης Μπονάτσος, όπως φαίνεται από το δημοσίευμα, γνώριζε τον έλληνα ροκά και «υπήρξε ο άτυχος – τυχερός να περάσει μαζί με τον Σιδηρόπουλο, το προηγούμενο βράδυ του θανάτου του: “Είχαμε πάει σ’ ένα μπαρ. Διασκεδάζαμε. Ήμασταν μια παρέα και ο Παύλος ανέδυε ζωντάνια. Έκανε τα καλαμπούρια του, τις πλάκες του. Μας πείραζε και τον πειράζαμε. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως, την επόμενη μέρα, θα χανόταν…”» .
«“Έφυγε, έτσι όπως ήθελε να ζήσει, σαν γνήσιος απόγονος του πραγματικού Ζορμπά. Ως ο εραστής του ροκ”.
» “Ξέρω πολλούς που ζήσανε για πλάκα, ξέρω και άλλους που το πήραν σοβαρά και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται και το πλήρωσαν στο τέλος ακριβά”, τραγουδούν οι αδελφοί Κατσιμίχα σ’ ένα τραγούδι τους αφιερωμένο στον Παύλο Σιδηρόπουλο».
