Θα χωρέσουν 100 χρόνια ελληνικής δισκογραφίας σε ένα ντοκιμαντέρ, σε μία σειρά επεισοδίων που όσο κυλάει ο χρόνος αυξάνονται ? Πώς να χωρέσουν όλοι αυτοί οι μεγάλοι, ερμηνευτές, συνθέτες, στιχουργοί σε λίγα μόνο επεισόδια ?
Όλοι οι άνθρωποι που όπως εμφατικά είπε χθες, η Χαρούλα Αλεξίου, "έχτισαν" αυτό που λέγεται ελληνικό τραγούδι; Οι "Παρθενώνες" του ελληνικού τραγουδιού κατά τον Ζαμπέτα, όπως ήταν ο Μίκης, ο Μάνος, ο Τσιτσάνης. Ο πατέρας του ελληνικού ρεμπέτικου, Μάρκος Βαμβακάρης, πάνω στον οποίο πάτησαν όλοι οι υπόλοιποι. Ο Χιώτης. Ο μέγας Ζαμπέτας. Ο Μάνος Λοΐζος. Ο Θάνος Μικρούτσικος που μας έκανε να αγαπήσουμε τον Καββαδία, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο ιδιόρρυθμος Άκης Πάνου και συνεχίζουμε σε μία λίστα δημιουργών που τελειωμό δεν έχει. Και έπειτα οι θεϊκές φωνές. Ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η Χαρούλα που είναι ξεναγός σε αυτό το ταξίδι. Ο Νταλάρας. Ο Μητροπάνος.
Στο πρώτο δείγμα που είδαμε χθες στην ειδική δημοσιογραφική προβολή που έγινε στο "Μουσείο Ελίζας Γουλανδή" στον Παγκράτι, ακούσαμε τον Μπιθικώτση σε αρχειακή συνέντευξη να λέει ότι η πρώτη αντίδρασή του, στην πρώτη του επαφή με τον "Επιτάφιο" σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη μόνο ζεστή δεν ήταν, γιατί πολύ απλά δεν είχε καταλάβει τι επρόκειτο να τραγουδήσει. Και αυτό είναι κάτι που σκεφτόμουν όσο κράτησε η προβολή. Ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ήξεραν ότι εκείνη τη στιγμή έγραφαν ιστορία. Ανέμελοι, με τις κιθάρες τους, άλλοι με το τσιγάρο στο στόμα, έχοντας στο πλάι τα καφεδάκια τους, σκάρωναν στίχους, μουσικές, τραγουδούσαν, έφτιαχναν μουσικές παρέες και δεν γνώριζαν ότι γίνονται μέρος της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού. Της χρυσής ιστορίας που δεν χωράει σε λίγα μόνο επεισόδια και όπως είπε με μία κουβέντα του, ο Γιώργος Νταλάρας στη χθεσινή προβολή: "Αυτό το ντοκιμαντέρ δεν πρέπει να τελειώσει".
Δεν μπορώ να φανταστώ τι δουλειά μπορεί να ήθελε να βάλεις σε χρονολογική σειρά τη δισκογραφία, το ανεξάντλητο αρχείο της ΕΡΤ, τις πηγές. Όλα αυτά να τα δέσεις με ένα σενάριο και με τις αφηγήσεις της Χαρούλας, με τις συνεντεύξεις όλων αυτών εκείνων που συμμετείχαν στην ιστορία που λέγεται ελληνικό τραγούδι. Και χωρίς να ρίξεις κανέναν. Πολλή δουλειά άλλα άξιζε τον κόπο γιατί αυτό είναι ένα δώρο της δημόσιας τηλεόρασης στις επόμενες γενιές που μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτή τη γνώση μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ. Το καλό τραγούδι βέβαια μας "κλείνει" το μάτι και μας λέει ψιθυριστά ότι δεν χωράει στα αρχεία, είναι ζωντανό, είναι εδώ, συνεχίζει να μας εκφράζει, να μας ενθουσιάζει, να μας συντροφεύει στις μεγάλες μας και μικρές στιγμές και να μπαίνει στα στόματα των μικρών παιδιών, κερδίζοντας και νέους κύκλους ζωής.
Λίγα λόγια για τα 100 χρόνια ελληνικής δισκογραφίας:
Η ΕΡΤ και η Χάρις Αλεξίου μάς καλούν να ανακαλύψουμε τη συναρπαστική ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ 12 επεισοδίων "100 χρόνια ελληνική δισκογραφία", που έρχεται στη δημόσια τηλεόραση τη νέα τηλεοπτική σεζόν.
Μία ιστορία 100 και πλέον χρόνων.
Από τη γέννηση της ελληνικής δισκογραφίας μέχρι τις μέρες μας.
Από τα χρόνια του φωνογράφου και των περιπλανώμενων "γραμμοφωνατζήδων" των αρχών του 20ού αιώνα, στα χρόνια του ’60, των "μικρών δίσκων" και των "τζουκ μποξ"… Κι από εκεί, στους μεγάλους δίσκους βινυλίου, στους ψηφιακούς δίσκους και στο διαδίκτυο.
Ξεναγός μας σε αυτό το ταξίδι, είναι η Χάρις Αλεξίου, η κορυφαία τραγουδίστρια της γενιάς της και μία από τις πιο αγαπημένες προσωπικότητες στον χώρο του πολιτισμού, που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της στην ελληνική μουσική και στη δισκογραφία.
Με σύμμαχο το πολύτιμο Αρχείο της ΕΡΤ, αλλά και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα χρυσά χρόνια της ελληνικής δισκογραφίας, σκιαγραφείται ολόκληρη η πορεία του ελληνικού τραγουδιού, όπως αυτή χαράχτηκε στα αυλάκια των δίσκων.
Η σειρά ντοκιμαντέρ "100 χρόνια ελληνική δισκογραφία" είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, με πρωταγωνιστές όλους εκείνους που συνέδεσαν τη ζωή τους με την ελληνική δισκογραφία και δημιούργησαν, με έμπνευση και πάθος, το θαύμα της ελληνικής μουσικής.
